Eater
The Long Walk
Maandag 27-10 Prime Video
Gesitueerd in een despotisch en uiterst arm alternatief Amerika, vertelt deze krachtige dystopische drama, gebaseerd op de debuutroman van Stephen King, een brutaal eenvoudige maar ontzettend meeslepende historie. Vijftig jonge mannen worden via een loting geselecteerd om deel te nemen aan een ‘walk-or-die’-wedstrijd, zoals de titel al suggereert. De winnaar krijgt een levensveranderende prijs beloofd, maar als iemand onder een snelheid van drie mijl per uur zakt, krijgt hij drie waarschuwingen. Na die waarschuwingen schiet een van de soldaten die de deelnemers begeleiden de trage wandelaar koelbloedig in het hoofd.
Onder regie van Francis Lawrence, die al ervaring heeft met het verfilmen van dystopische wedstrijden dankzij zijn werk aan vier films uit de Hunger Games-serie, is The Long Walk een intense en zware kijkervaring – precies zoals dat hoort. Dankzij de schitterende ensemblecast, met aan het hoofd Cooper Hoffman en David Jonsson, wordt de somberheid echter afgewisseld met vriendschap en kameraadschap die tussen de deelnemers ontstaat. Tegelijkertijd zijn er ook momenten van bittere rivaliteit en vijandschap. Let ook op Mark Hamill, die de kwaadaardige militair speelt die toezicht houdt op de wedstrijd.
Stephen King schreef dit verhaal tijdens zijn studietijd in 1966-67. Destijds werd het gezien als een allegorie op de Vietnamoorlog en de dienstplicht die jonge mannen naar het front stuurde. De indringende adaptatie van Lawrence bewijst echter dat het thema ook vandaag de dag nog angstaanjagend relevant is en resonantie vindt met de huidige tijd.
Ballad of a Small Player
Woensdag 29-10 Netflix
Na het winnen van een Golden Globe in januari voor zijn rol als misdaadbaas Oswald Cobb in Sky Atlantic’s The Penguin, laat Colin Farrell deze week de protheses achter zich en schittert hij in de psychologische thriller Ballad of a Small Player op Netflix. De 49-jarige acteur speelt een Ierse oplichter die verdrinkt in schulden en zich voordoet als de Engelse aristocraat Lord Freddy Doyle om onopgemerkt te blijven in Macau, een van de grootste gokcentra ter wereld, ook wel de Las Vegas van Azië genoemd.
Met een gestolen fortuin gevlucht naar Macau brengt hij zijn dagen door met zwaar drinken en verprutst hij ’s nachts wat weinig geld hij nog heeft in de drukke casino’s van de stad. ‘Wanneer je Doyle ontmoet, staat hij op het punt alles te verliezen en volledig emotioneel en psychologisch uiteen te vallen,’ onthult Farrell. ‘Zoals de meeste verslaafden is hij enigszins narcistisch en bekijkt hij de wereld alleen door de bril van zijn eigen behoeften en verlangens.’
‘Diep vanbinnen is hij eigenlijk een fatsoenlijke kerel, maar hij heeft al zijn grenzen en regels door elkaar gehaald. Hij kwam naar Macau om zijn droom te leven en zijn stempel op de wereld te drukken, maar het loopt niet zoals hij had gedacht.’
Terwijl privédetective Cynthia Blithe (Tilda Swinton) hem op de hielen zit om het geld terug te krijgen dat hij in Londen heeft gestolen, ontstaat er een bijzondere band met de mysterieuze Dao Ming (Fala Chen), een casinomedewerker met geheimen. Kan zij de sleutel tot zijn redding zijn?
‘De film is luid, bombastisch en operatisch, en er zit zeker tragiek in het verhaal van Dao Ming,’ zegt Farrell, die in 2023 zijn eerste Oscar-nominatie kreeg voor The Banshees of Inisherin. ‘Toch is er ook het gevoel dat Doyle, die we als egoïstisch en weerzinwekkend hebben gezien, misschien een kans krijgt om een fatsoenlijk mens te worden, samen met Cynthia Blithe.’
De film, geregisseerd door Edward Berger van Conclave, werd opgenomen op locatie in Macau, waar Farrell zich volledig onderdompelde in de wereld van het gokken met hoge inzetten. ‘We werden rondgeleid langs verschillende casino’s en kregen de ruimtes te zien waar de grote gokkers spelen, tegenover de vloer waar het algemene publiek laag inzet. Ik heb een paar potjes baccarat gespeeld.’
‘Filmen in een levend casino in de vroege ochtenduren was bijzonder en chaotisch tegelijk. Het was pure waanzin. Je zag mensen winnen en schreeuwen. Het voelde heel authentiek. Het is altijd geweldig om in een echte omgeving te filmen met mensen die er rondlopen.’
Hedda
Woensdag 29-10 Prime Video
Een moderne hervertelling van Henrik Ibsens klassieke toneelstuk Hedda Gabler. Hedda (Tessa Thompson), een enigmatische en recent getrouwde vrouw, worstelt met een diepe, sluimerende onvrede die ze voor de buitenwereld zorgvuldig verborgen houdt. Haar leven lijkt ogenschijnlijk perfect, maar innerlijk borrelt er een onrust die steeds moeilijker te verbergen valt. Wanneer de briljante en charismatische Eileen (Nina Hoss) onverwachts terugkeert in haar leven, wordt deze onderdrukte frustratie bedreigend zichtbaar.
Gedurende één intense en beladen nacht ontvouwen zich gebeurtenissen die lang onderdrukte verlangens en emoties doen eruptiëren. De ontmoeting tussen Hedda en Eileen zet een keten van confrontaties, herinneringen en onthullingen in gang, waardoor Hedda wordt gedwongen haar eigen identiteit en verlangens onder ogen te zien. In deze moderne bewerking worden thema’s als macht, controle, vrijheid en zelfontdekking opnieuw verkend, waarbij de psychologische spanning tot het uiterste wordt opgerekt.
Hedda’s worsteling met haar verwachtingspatronen, terwijl ze balanceert tussen maatschappelijke druk en stille rebellie, staat centraal in dit verhaal. De film onthult de complexiteit en ambiguïteit van menselijke relaties, verlangens en keuzes, en maakt daarmee de universele relevantie van Ibsens werk voelbaar in een hedendaagse context.
Aileen: Queen of the Serial Killers
Donderdag 30-10 Netflix
Tussen 1989 en 1990 schoot Aileen Wuornos zeven mannen dood in Florida. In 2002 werd zij geëxecuteerd. Op het moment van haar overlijden, op 46-jarige leeftijd, werd ze beschouwd als een van de beruchtste vrouwelijke seriemoordenaars van Amerika. In 2004 werd haar verhaal verfilmd in de veelgeprezen biopic Monster, waarin Charlize Theron een Oscar-winnende rol vertolkte.
Nu biedt Netflix met de documentaire Aileen: Queen of the Serial Killers een frisse blik op Wuornos’ bewogen leven. Zij beweerde tijdens haar traumatische jeugd een lange lijst aan misbruiken te hebben meegemaakt, daarna als sekswerker te zijn gaan werken en veroordeeld te zijn voor gewapende overval. De film onderzoekt ook opnieuw de moorden en bekijkt nauwkeurig hoe zij, na haar arrestatie in 1991, aanvankelijk volhield dat zij haar slachtoffers, die haar klanten waren, had neergeschoten uit zelfverdediging, omdat zij haar verkrachtten of probeerden te verkrachten.
De documentaire bevat audioverklaringen van mensen die Wuornos goed kenden, samen met nooit eerder vertoonde interviews met de moordenaar die tijdens haar tien jaar op de dodencel zijn opgenomen. Daarnaast wordt archiefmateriaal getoond van de overleden journaliste Michele Gillen, die in 1992 voor het Amerikaanse programma Dateline sprak met een onverzettelijke Wuornos in de gevangenis.
“Ik hield niet van mijn jeugd, maar ik bleef er niet op hangen, het heeft mijn leven niet verpest,” zei Wuornos tegen Gillen. “En ik heb er geen spijt van [de moorden], ze zouden mij hebben gedood, ik heb hen gedood. Dat is een menselijke zaak. Het is een strijd tussen leven en dood.”
